Jeśli jesteś rodzicem dziecka z zespołem Aspergera, możesz zadawać sobie pytanie: „Jak mam postępować?”. Są pewne konkretne rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc swojemu dziecku. Ten artykuł wyjaśnia, jak należy postępować, ale pamiętaj, że potrzeby Twojego dziecka będą się różnić. Poniższe wskazówki mogą Ci pomóc:
Siedzenie spokojnie
Siedzenie spokojnie przez dziecko z zespołem Aspergera nie jest łatwym zadaniem. Dzieje się tak dlatego, że mózg pracuje ciężej niż kiedykolwiek wcześniej, aby umożliwić osobie pozostać w jednym miejscu. Na szczęście jest kilka rzeczy, które rodzice mogą zrobić, żeby zwiększyć szanse na to, że ich dziecko pozostanie w miejscu.
Po pierwsze, musisz ustalić, czy problem Twojego dziecka jest związany z czuciem czy z motoryką. Niektóre dzieci mają więcej problemów z jednym niż z drugim. Na przykład mogą mieć problemy z usiedzeniem w miejscu, ponieważ mają słabą siłę rdzenia. W takim przypadku przydałby się taboret.
Możesz też rozważyć skorzystanie z pomocy terapeuty zajęciowego, który pomoże dziecku wyrobić sobie lepsze nawyki siedzenia. Terapeuta zajęciowy może zapewnić dziecku ustrukturyzowane plany interwencji, aby sprawdzić, czy problem można rozwiązać samodzielnie.
Terapia zajęciowa
Gdy dzieci z zespołem Aspergera mają problemy z socjalizacją i interakcją z rówieśnikami, terapia zajęciowa może pomóc im rozwinąć umiejętności społeczne. Terapeuci zajęciowi pracują z dziećmi, aby pomóc im w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak zabawa z innymi dziećmi, jedzenie czy ubieranie się. Zachęcają również do dbania o siebie i samodzielności. Pomagają dzieciom nauczyć się nowych umiejętności, dzięki czemu stają się bardziej pewne siebie. Dobry terapeuta nauczy również rodziców, jak kontynuować terapię w domu.
Niektóre z technik terapii zajęciowej stosowanych w przypadku dzieci z zespołem Aspergera obejmują:
Terapeuci będą pracować nad zwiększeniem interakcji społecznych dziecka, poprawą jego umiejętności fizycznych i promowaniem jego niezależności. Terapeuci zajęciowi mogą współpracować z innymi specjalistami w celu zakończenia terapii. Na przykład mogą skierować dziecko do logopedy, aby poprawić jego umiejętności komunikacyjne.
Terapia mowy
Jeśli masz dziecko z zespołem Aspergera, możesz się zastanawiać, czy terapia mowy może mu pomóc. Dzieci te mają normalną inteligencję, ale mogą mieć problemy z komunikacją, które przeszkadzają im w życiu. Często mają problemy z umiejętnościami konwersacyjnymi, tworzeniem zdań i rozumieniem abstrakcyjnych pojęć. Na szczęście terapia mowy i języka może pomóc.
Terapia mowy może nauczyć dzieci z zespołem Aspergera, jak wchodzić w interakcje z innymi. Mogą nauczyć się zadawać pytania, odpowiadać innym i nawiązywać kontakt wzrokowy. Może to zwiększyć ich pewność siebie i poprawić umiejętności komunikacyjne.
Poza pomocą dzieciom z Aspergerem w poprawieniu komunikacji, terapia mowy może również zwiększyć ich pewność siebie podczas wystąpień przed ludźmi. Może też nauczyć je mechanizmów radzenia sobie z problemami.
Wizualne narzędzia nauki
Dziecko z zespołem Aspergera może skorzystać z wizualnych narzędzi nauki. Narzędzia te mogą być kombinacją prawdziwych przedmiotów, drukowanych obrazów i gadżetów technologicznych. Niezależnie od tego, czy dziecko z autyzmem jest w klasie, czy w domu, różne pomoce wizualne mogą pomóc mu w poruszaniu się w różnych sytuacjach.
Wizualne plany zajęć i artefakty wizualne to dobry początek. Wykorzystuje się je do wspomagania nauki, zmniejszania niepokoju i poprawy pamięci. Najlepsze z nich wykorzystują słowa, obrazy i inne elementy wizualne, aby przekazać abstrakcyjne pojęcia w konkretnej formie.
Jednym z bardziej przydatnych narzędzi jest system vSked. Wzmacnia on wizualny plan zajęć, dając użytkownikom wizualną reprezentację czasu. Ponadto wykorzystuje ekran dotykowy, gesty i smartfon do dodatkowej kontroli.
Przyjaźnie
Przyjaźnie są kluczowym czynnikiem w rozwoju umiejętności interpersonalnych i osiągnięć. Wymagają wielu zdolności interpersonalnych, takich jak rozumienie intencji, uczuć i pragnień innych osób. Dzieci z Zespołem Aspergera mogą potrzebować pomocy w utrzymywaniu przyjaźni. Ponadto mogą nie radzić sobie z sytuacjami społecznymi, w tym z prześladowaniem w szkole.
Badania wykazały, że tworzenie przyjaźni wymaga znacznych zdolności interpersonalnych i zainteresowania interpersonalnego. Jednak niewiele wiadomo o wpływie różnych rodzajów przyjaźni na cechy indywidualne. W obecnym badaniu badano cechy rozwojowe dzieci z HFASD w przyjaźniach mieszanych i nie mieszanych.
W grupie przyjaźni mieszanych dzieci wykazywały większą spójność, pozytywny afekt i złożone emocje. Miały też większą orientację społeczną, koordynację zabawy i pozytywne uznanie społeczne.
