Jak to było z lnem to tekst do druku opowiadający o eksperymencie przeprowadzonym w celu odkrycia prawdy o roślinie. Artykuł omawia przebieg eksperymentu, jego wyniki i wnioski.
Spis treści
Doświadczenie
Kompozyt z ciągłych włókien lnu wzmocniony plastikiem został wydrukowany 3D za pomocą pięcioosiowej drukarki 3D. Włókna były najpierw frezowane w celu uzyskania ciągłego włókna, a następnie zastosowano planowanie zakrzywionej ścieżki w celu wygenerowania modelu.
Zbadano właściwości mechaniczne wydrukowanych w 3D części, w tym wytrzymałość na rozciąganie, ściskanie i zginanie. Mikrotomografia rentgenowska, charakterystyka mikrostrukturalna i charakterystyka strukturalna wykazały, że cząstki lnu były jednorodnie rozmieszczone, a materiał nadawał się na kompozyty.
Po przetworzeniu zmierzono fluorescencję i okazało się, że wydruk 3D miał sygnał fluorescencyjny nawet po przetworzeniu. Było to spowodowane fluoroforem wrażliwym na pH, zaszczepionym na lnianych łodygach. Materiały te mogą być wykorzystane jako czujniki, a także w produktach biokompozytowych.
Maksymalna wytrzymałość na rozciąganie włókien CFFRP wynosiła 2,9 GPa przy średnicy 0,8 mm. Przy średnicy 1,0 mm wytrzymałość na rozciąganie wyniosła 89 MPa.
W celu poprawy właściwości mechanicznych CFFRP zastosowano prepreg z ciągłych włókien naturalnych. Po wyprodukowaniu włókna, do wygenerowania zakrzywionych modeli użyto planowania zakrzywionej ścieżki. Następnie przeprowadzono badania wytrzymałości na rozciąganie na maszynie do badań jednoosiowych wyposażonej w głowicę pomiarową o wartości 10 kN.
Wytrzymałość na rozciąganie kompozytu wzmocnionego ciągłym włóknem lnianym wzrosła o 73%. Frakcja wagowa lnu w CFFRP wynosiła 12%.
.
