Jeśli chcesz napisać e-mail do księdza, powinieneś pamiętać o kilku podstawowych wskazówkach. Pomogą Ci one napisać uprzejmy i osobisty list, który zrobi wrażenie na księdzu, do którego się zwracasz.
Adresowanie listu
List do księdza powinien być adresowany z grzecznością. Ważne jest, aby znać odpowiedni protokół, który zapewni wymianę zdań pełną szacunku. Dotyczy to zarówno listów służbowych, jak i osobistych.
Zwykle dopuszczalne jest zwracanie się do księdza w listach formalnych jako do Ojca. Nie zaleca się jednak używania tego samego imienia w korespondencji nieformalnej. W zależności od diecezji możesz bezpiecznie używać tytułu takiego jak Matka lub Brat.
Jeśli zwracasz się do księdza, który jest członkiem zakonu, powinieneś dodać tytuł wspólnoty po jego imieniu. Na przykład, jeśli piszesz do księdza należącego do zakonu dominikanów, zwracasz się do niego jako Wielebny William Walters.
Jeśli zwracasz się do biskupa, pozdrowienie brzmi: Wasza Ekscelencja lub Wasza Miłość. To samo dotyczy arcybiskupów. Jeśli nie jesteś pewien, której pozdrowienia użyć, zacznij od Waszej Ekscelencji. Jeżeli zwracasz się do hierarchy, nie proś o błogosławieństwo biskupa.
Niektórzy księża wolą, żeby zwracać się do nich per Pan lub Pani. Nie zaszkodzi zapytać ich o preferencje.
Oprócz tytułu listu powinieneś podać swoje dane kontaktowe i adres zwrotny. Dobrze jest też napisać na kopercie właściwy adres. W formalnym liście adres powinien być umieszczony w lewym górnym rogu koperty.
Zwracanie się do kobiety zakonnej jako siostry
Jeśli piszesz list lub e-mail do księdza, możesz się zastanawiać, jak w odpowiedniej etykiecie zwracać się do kobiety zakonnej jako siostry. Zakonnica to kobieta, która zobowiązała się do życia w czystości i oddania swojej wspólnocie zakonnej. Pomimo swojego klasztornego stylu życia, zakonnice nie są ograniczone do jednego miejsca. Można je spotkać w wielu krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Wielkiej Brytanii. W zależności od miejsca, w którym się znajdują, mogą obowiązywać pewne specyficzne zasady zwracania się do zakonnic, więc zanim powierzysz im swoją korespondencję, zwróć uwagę na lokalne zwyczaje.
Starym dobrym sposobem na przywitanie się z zakonnicą jest ustąpienie jej miejsca przy stole. Jeśli jednak Twój list jest adresowany do niej po imieniu, nie ma nic złego w wymienieniu jej tytułu.
Jest wiele formalnych powitań i pozdrowień, których możesz użyć, więc jeśli szukasz mniej formalnego podejścia, rozważ użycie przyjaznego „Cześć siostro, jak się masz?”. Kobieta zakonna jest oddanym członkiem swojej kongregacji i chcesz dać jej do zrozumienia, że jest doceniana. Z tego powodu pamiętaj o podawaniu jej imienia we wszelkiej korespondencji.
Przy okazji sprawdź, czy na Twoim papierze listowym znajduje się standardowe pozdrowienie dla osoby piszącej list. W tym samym duchu, jeśli twój religijny kolega jest kobietą, możesz również wspomnieć, że jest członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
Pozdrowienie dla biskupa
Pisząc list do biskupa, możesz czuć się niepewnie, jak się do niego zwracać. Możesz obawiać się, że będziesz się zwracał zbyt nieformalnie lub zbyt lekceważąco, ale istnieje kilka prostych zasad, których należy przestrzegać, zwracając się do arcybiskupa.
Pierwszą zasadą jest to, że powinieneś zacząć swój list od imienia arcybiskupa. Możesz użyć jego pełnego imienia lub swojego chrześcijańskiego imienia, jeśli wolisz.
Drugą zasadą jest zwracanie się do arcybiskupa w sposób formalny. Kościół episkopalny w USA zwraca się do swojego przewodniczącego jako The Most Reverend Full Name, a Kościół anglikański w Wielkiej Brytanii i Irlandii do swoich biskupów jako Your Grace. Biskupi kościołów prawosławnych oraz katolickich kościołów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej mają swoje własne osobliwe tytuły.
Trzecia zasada to zwięzłe pozdrowienie. Często używanym zwrotem jest „Witaj, biskupie”. Powinieneś też być w stanie znaleźć jego nazwisko w książce telefonicznej lub w encyklopedii.
Jeśli zwracasz się do biskupa, który jest gospodarzem jakiegoś wydarzenia, możesz ucałować jego pierścień. Robi się to na ślubach i pogrzebach. Robi się to także wtedy, gdy uczestniczysz w spotkaniu organizacji katolickiej, w której biskup jest liderem.
