Hodowla szparagów może być przyjemnym i satysfakcjonującym doświadczeniem. Na początku trzeba wykonać kilka czynności, takich jak sadzenie, nawożenie i przejście w stan spoczynku. Ten artykuł zawiera przegląd tych procesów, a także informacje o zbiorach i pielęgnacji roślin.
Sadzenie wiosną
Do wyboru jest wiele odmian szparagów. Możesz je uprawiać z nasion, koron lub korzeni. Kluczem jest zapewnienie roślinie jak najlepszych warunków wzrostu.
Szparagi wymagają żyznej, bogatej gleby. Potrzebują od trzech do pięciu lat, aby osiągnąć dojrzałość. Zaleca się stosowanie zbilansowanego nawozu. Dodanie kompostu to kolejny sposób na zwiększenie żyzności gleby.
Po wyrośnięciu roślin możesz zebrać włócznie. Jeśli używasz sadzonek, możesz je wysiać już cztery tygodnie przed ostatnim dniem mrozów. Dzięki temu co osiem tygodni będziesz miał nowe zbiory.
Przed posadzeniem szparagów upewnij się, że miejsce uprawy jest wolne od chwastów. Chwasty mogą opanować grządkę ze szparagami, kradnąc składniki odżywcze z gleby. Pamiętaj o regularnym odchwaszczaniu grządki przez pierwsze dwa lata.
W chłodniejszych regionach ściółkowanie grządki wiosną może ochronić rośliny przed zimnem. Ściółkowanie pomaga też regulować temperaturę gleby.
Nawożenie
Nawożenie szparagów pomaga utrzymać je w dobrej kondycji i zapewnia im odpowiednią ilość składników odżywczych. Najlepszy nawóz to mieszanka zawierająca azot, fosfor i potas. Niektóre marki nawozów mają mechanizm powolnego uwalniania składników odżywczych, który pomaga utrzymać je w glebie przez dłuższy czas.
Szparagi rosną w wielu różnych rodzajach gleby. Najlepsza jest taka, która ma pH pomiędzy 6,5 a 7,0. Nie radzą sobie dobrze w glebie kwaśnej. Możesz też dodać do gleby zgniłe trociny lub kompost.
Aby uzyskać najlepsze rezultaty, grządka ze szparagami powinna być dobrze przygotowana. Upewnij się, że teren jest wolny od chwastów. Podlewaj regularnie, aby zapobiec obumieraniu roślin. Pomoże to utrzymać rośliny w dobrej kondycji i zapewni im siłę na kolejny sezon wegetacyjny.
Po pierwszym sezonie wegetacyjnym powinieneś zacząć przycinać szparagi. Jeśli tego nie zrobisz, możesz nie uzyskać tak dużej produkcji. Usuwaj stare przyrosty, aby promować nowy wzrost i zwalczać szkodniki.
Zbieranie
Podczas zbierania szparagów należy wziąć pod uwagę wiek koron i temperaturę powietrza. Te czynniki wpłyną na to, jak szybko rozwijają się włókna i jak często możesz zbierać plony. Jest też kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby pomóc roślinom przetrwać i rozwijać się po zebraniu pędów.
Przed rozpoczęciem zbiorów szparagów upewnij się, że masz plan postępowania po zbiorach. Musisz usuwać martwe liście, kosić paprocie szparagowe i wycinać stare paprocie. Dzięki temu roślina zyska dodatkowy zastrzyk energii, którą będzie mogła zmagazynować na przyszłoroczne zbiory.
Po zebraniu pędów włóż je do płytkiego pojemnika z wodą. Następnie opłucz je i pozwól im wyschnąć. Aby uzyskać najlepszą świeżość, możesz umieścić je w chłodnym, ciemnym miejscu, np. w zamrażarce. Jeśli nie planujesz zjeść ich od razu, można je wrzucić do lodówki na kilka dni.
Uśpienie
Uśpienie roślin szparagów jest wywoływane przez niską temperaturę. W tym okresie wytwarzany jest kwas abscysynowy (ABA), którego ilość wzrasta i maleje w okresie zimowym. Jest to ważny czynnik wpływający na stan spoczynku rośliny. Odgrywa też ważną rolę w określaniu jakości pędów.
W wielu badaniach analizowano czynniki związane ze stanem spoczynku szparagów. Niektóre z nich zostały przeprowadzone w Japonii. Stwierdzono, że połączenie wysokich i niskich temperatur jest skuteczne w przełamywaniu stanu spoczynku.
Odmiany szparagów różnią się wymaganiami dotyczącymi chłodzenia. Różnice te wynikają ze zmienności genetycznej. Jednak większość odmian jest w stanie przejść w stan spoczynku poniżej 16 stopni Celsjusza.
Wcześniejsze badania wykazały, że stan spoczynku szparagów można przełamać poprzez podniesienie temperatury. Wysokie temperatury są bardziej skuteczne w przełamywaniu stanu uśpienia niż niskie.
Dla celów tego badania rośliny szparagów były uprawiane w doniczkach z włókniny o średnicy 25 cm. Każdą roślinę inkubowano w temperaturze 16 lub 22 stopni Celsjusza przez dwanaście dni.
