Gdy zdiagnozowano u ciebie szpiczaka tlącego, możesz się zastanawiać, czy jest coś, co możesz zrobić, żeby go wyleczyć i żyć z chorobą. Dobrze wiedzieć, że dostępnych jest wiele różnych metod leczenia, a niektóre z nich są lepsze od innych. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak leczyć szpiczaka tlącego się i czego można się spodziewać w trakcie tego procesu.
Wczesna śmiertelność
Wczesna śmiertelność jest głównym problemem u pacjentów ze szpiczakiem mnogim. Pacjenci ci są narażeni na śmierć w ciągu pierwszego roku od postawienia diagnozy. Jednak wskaźniki przeżycia ulegają poprawie. Jest to w dużej mierze spowodowane zwiększonym zastosowaniem wysokodawkowej chemioterapii i autologicznego przeszczepu komórek macierzystych.
Istnieje silna korelacja między wczesną śmiertelnością a agresywnością choroby. Na przykład pacjenci, którzy mają wysoką liczbę komórek plazmatycznych w szpiku kostnym (BM) są bardziej narażeni na wczesną śmiertelność. Podobnie, pacjenci z wysokim poziomem LDH są bardziej narażeni na śmierć. Ponadto infekcje w dużym stopniu przyczyniają się do wczesnej śmiertelności.
W jednym z badań przeprowadzono analizę wieloczynnikową w celu zbadania czynników, które przewidują wczesną śmiertelność u pacjentów z nowo zdiagnozowanym szpiczakiem mnogim. Analiza objęła dużą próbę nowych pacjentów ze szpiczakiem. Wyniki wykazały, że wiek, okres kalendarzowy i czas kalendarzowy były znaczącymi czynnikami przewidującymi wczesną śmiertelność.
Powikłania
Szczupak jest nowotworem, który atakuje osocze i białe krwinki. Może to powodować infekcje i inne komplikacje. Pacjenci mogą mieć kilka różnych typów szpiczaka. Niektóre są agresywne i mają bardzo krótką żywotność. Inne mogą żyć przez lata lub dziesiątki lat.
Najczęstszym powikłaniem szpiczaka mnogiego są infekcje. Wynika to z upośledzenia układu odpornościowego pacjentów. Wiele infekcji jest spowodowanych przez grzyby lub zamknięte bakterie. Jeśli podstawowy problem nie jest leczony, infekcja może się rozprzestrzeniać i prowadzić do ciężkiej choroby.
Innym powikłaniem szpiczaka jest choroba układu kostnego. Powoduje ona hiperkalcemię, czyli podwyższony poziom wapnia we krwi, co może prowadzić do niewydolności nerek. W przypadku tego schorzenia dostępne są różne metody leczenia. Niektóre metody obejmują leki, operacje i przeszczep szpiku kostnego.
Inne powikłania szpiczaka to krwawienie, osteoporoza i anemia. Objawy te można rozpoznać dzięki badaniom. Obecność szczególnego białka zwanego białkiem M może być wykorzystana do oceny odpowiedzi pacjenta na leczenie.
Leczenie szpiczaka tlącego się
Jeśli zdiagnozowano u ciebie szpiczaka tlącego się, możesz od razu potrzebować leczenia. Lekarz może zalecić przeprowadzenie badania klinicznego w celu ustalenia, czy można leczyć tę chorobę. Niektórzy hematolodzy uważają, że celem leczenia jest spowolnienie postępu choroby. Inni uważają, że należy zastosować bardziej agresywne podejście.
Celem badania klinicznego dotyczącego leczenia szpiczaka tlącego jest sprawdzenie, czy dany lek może pomóc. W badaniach klinicznych nad szpiczakiem tlący się można stosować różne leki, w tym lenalidomid, elotuzumab i daratumumab. Leki te działają poprzez wzmocnienie układu odpornościowego i zabijanie komórek szpiczaka.
Szpikowiec tlący się jest klinicznie odrębną podgrupą szpiczaka mnogiego. Pacjenci z tym typem szpiczaka są zazwyczaj młodsi niż ci, u których dochodzi do nawrotu lub aktywnego szpiczaka. Częściej też występują u nich translokacje. Mają jedną kopię genu na chromosomie 14, a nie mają kopii genu na innych chromosomach.
Wskaźniki przeżycia
Myeloma, znany również jako szpiczak mnogi, jest nowotworem charakteryzującym się rozrostem komórek plazmatycznych w szpiku kostnym. Od lat 70. ubiegłego wieku przeżywalność pacjentów ze szpiczakiem mnogim znacznie się poprawiła. Poprawa ta wynika z rozwoju nowych metod leczenia, takich jak przeciwciała monoklonalne i leki immunomodulujące.
W ciągu ostatniej dekady średni całkowity czas przeżycia pacjentów ze szpiczakiem mnogim znacznie się zwiększył. Jednak koszty leczenia również wzrosły. Dlatego też znaczenie poprawy leczenia tej choroby staje się coraz większe.
Rok działań MPE w zakresie diagnozy zbadał te kwestie, które mają wpływ na wczesne wykrywanie i leczenie. Zidentyfikowano i oceniono bariery dla wczesnej diagnozy, a także dostępność testów i procedur diagnostycznych. Opracowano także strategie poprawy diagnostyki tej choroby.
Chorzy na szpiczaka często opóźniają diagnozę lub ignorują objawy choroby. Jest to spowodowane niespecyficznymi objawami związanymi z chorobą. Może to utrudniać lekarzowi pierwszego kontaktu rozpoznanie choroby.
.
