Jeśli zastanawiasz się, ile kroków musi zrobić mrówkojad, żeby dostać się do pacanowa, oto kilka faktów na ich temat. W porównaniu z przeciętną mrówkojadem, mrówkojad olbrzymi nie ma podszerstka, ale ma poligyniczny system kojarzenia. Mrówkojad olbrzymi jest dobrym pływakiem, potrafi też jeść mrówki. Jeśli kiedykolwiek widziałeś jednego z tych mrówkojadów na wolności, zauważysz, że chodzą bardzo powoli, tasując się. Co ciekawe, są one w stanie rozmnażać się między marcem a majem.
Spis treści
Mrówkojady olbrzymie chodzą wolnym, posuwistym krokiem
Mrówkojady olbrzymie to duże ssaki występujące w Ameryce Południowej i Środkowej. Są głównie lądowe, choć potrafią wspinać się na drzewa i pływać. Żyją na sawannach i otwartych łąkach, gdzie żywią się owadami. Osiągają długość 6-8 stóp. Są przeważnie zwierzętami samotnymi, z wyjątkiem cyklu rozrodczego, który wymaga 190-dniowego okresu ciąży.
Mrówkojady olbrzymie są uważane za gatunki zagrożone. Są chronione przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), ale niektóre działania człowieka mogą im szkodzić. Zagrażają im również polowania i niszczenie siedlisk. Do głównych zagrożeń dla mrówkojadów zalicza się ruch drogowy i fragmentację siedlisk.
Mrówkojady olbrzymie dobrze pływają
Gdy zobaczysz mrówkojada olbrzymiego na wolności, możesz być zaskoczony jego wielkością i siłą. W rzeczywistości jest to największy gatunek mrówkojada. Mimo swoich rozmiarów jest niezwykle zwinny i zaskakująco szybki. Potrafi szybko pływać, przemieszczać się przez duże cieki wodne i wspinać się na drzewa.
Mrówkojad olbrzymi ma długi, spiczasty pysk, który działa jak rurka do nurkowania. Jest on pokryty lepką śliną, która pozwala mu na zbieranie owadów. Jego język ma około dwóch stóp długości i rozciąga się na ponad 60 cm. Wykonuje nim 150 uderzeń na minutę.
Mrówkojady olbrzymie jedzą mrówki
Gdyby mrówkojad olbrzymi miał przenieść się do Pacanowa, ile kroków by wykonał? W naturze mrówkojady żyją w lasach tropikalnych, sawannach i na terenach podmokłych. Są zwierzętami samotnymi. Żywią się głównie owadami. Do zbierania pokarmu używają długiego języka i ostrych pazurów. Są szczególnie uzdolnione w rozdzieraniu gniazd.
Największym zagrożeniem dla mrówkojadów jest niszczenie siedlisk. Ich zasięg został znacznie ograniczony przez pożary terenów zielonych. Ponadto w Ameryce Południowej poluje się na nie dla ich mięsa. W rezultacie ich populacja maleje. Czerwona Lista IUCN nie podaje szczegółów dotyczących całkowitej wielkości ich populacji.
Mrówkojady olbrzymie nie mają podszerstka
Mrówkojad olbrzymi jest jednym z największych spośród wszystkich czterech gatunków mrówkojadów i przez niektórych jest uważany za zagrożony. Duże rozmiary tego zwierzęcia oraz jego długi, wydłużony pysk w połączeniu z ostrymi pazurami czynią z niego groźnego drapieżnika.
Zwierzęta te odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu populacji owadów. Często można je spotkać w suchych lasach i tropikalnych sawannach Ameryki Środkowej. Ich siedliska są jednak zagrożone przez populację ludzką, pożary i ruch drogowy. Przetrwanie mrówkojadów będzie prawdopodobnie zależało od zachowania ich siedliska.
Ciało mrówkojada olbrzymiego pokryte jest krótkim, szarobrązowym futrem. Ma długi pysk, białe przednie nogi i krzaczasty ogon. Znane są również z bardzo czułego zmysłu węchu.
Mrówkojady olbrzymie rozmnażają się między marcem a majem
Mrówkojady olbrzymie to gatunek mrówkojada występujący w Ameryce Południowej i Środkowej. Najczęściej występują w Gujanie i Urugwaju, mają też niewielki zasięg w Argentynie. Mrówkojad jest zagrożony z powodu utraty siedliska.
W naturze mrówkojad jest stworzeniem samotnym. Potrafi zjeść nawet 30 000 owadów dziennie. Potrafią również wspinać się i pływać. Ich długie języki pozwalają im zjeść do 150 mrówek w ciągu minuty.
Samice mrówkojada rodzą jedno dziecko rocznie. Są zagrożone wyginięciem i znajdują się na Czerwonej Liście IUCN. Na szczęście gatunek ten jest hodowany w niewoli.
Mrówkojady olbrzymie mają poligyniczny system kojarzenia
Mrówkojady olbrzymie to ssaki lądowe, które żyją na łąkach, terenach podmokłych i w lasach tropikalnych. Mają duże, krzaczaste ogony, które służą im jako podstawowe źródło cienia. Są też znane z dużych, silnych pazurów. Pysk mrówkojada olbrzymiego jest długi i wydłużony. Można je znaleźć na otwartych łąkach, sawannach i w wilgotnych lasach w Ameryce Środkowej i Południowej.
Mrówkojady olbrzymie należą do rodziny Myrmecophagidae. Ich język ma około dwóch stóp długości i kształt przypominający nitkę spaghetti. Język może uderzać 160 razy na sekundę.
Jest bardzo wrażliwy na zmiany środowiska. W niektórych porach roku są nocne i mogą być aktywne w pobliżu osiedli ludzkich. Często się na nie poluje. Ich siedliska są również zagrożone przez rozwój. Tendencja populacyjna tych zwierząt jest malejąca.
